Έχοντας διανύσει ήδη δύο μήνες από την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, καθίστανται από όλους αντιληπτές οι ζημιογόνες επιπτώσεις των αλλαγών που έχει επιφέρει ο νόμος Γαβρόγλου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένας νόμος που έχει οδηγήσει την Παιδεία μας δραματικά στην πλήρη οπισθοδρόμηση.
Οι παθογένειες του νόμου Γαβρόγλου αγγίζουν όλο το φάσμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και επηρεάζουν άμεσα την ομαλή λειτουργία της ακαδημαϊκής κοινότητας. Μοιραία οι ρυθμίσεις του νόμου αυτού έχουν καταστήσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα λιγότερο αυτόνομα. Στο γεγονός αυτό συντελεί και η επαναφορά των κομματικών «εκλεκτών» στα όργανα διοίκησης των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, παραπέμποντας σε εποχές της δεκαετίας του 80. Εκτός από τη διοικητική τους αυτονομία, τα ιδρύματα έχουν βιώσει και τον περιορισμό της οικονομικής τους επάρκειας, τόσο με την ελλιπέστατη χρηματοδότηση, όσο και με την υποβάθμιση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων που αποκόβονται από την αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα, σημειώνεται μια δυσμενής εσωστρέφεια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, εξαιτίας της οπισθοδρομικής αυτής κυβερνητικής αντίληψης, η ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων είναι αντικείμενο προς απαγόρευση. Το πλέον θλιβερό ωστόσο για το χώρο της Παιδείας μας, είναι οι συνθήκες βίας και ανομίας που έχουν αποκτήσει διαστάσεις κανονικότητας εντός των πανεπιστημιακών χώρων εξαιτίας της επαναφοράς και στήριξης από την κυβέρνηση του νόμου περί ασύλου. Δυστυχώς, εν έτει 2017, βιώνουμε καθημερινά περιστατικά όπου η σωματική ακεραιότητα και η έκφραση της ακαδημαϊκής κοινότητας βρίσκεται υπό καθεστώς απειλής με την ανοχή της κυβέρνησης.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ως ο μοναδικός φορέας εκσυγχρονισμού και προοδευτικών αντιλήψεων μέσα στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, αντιδρά καθημερινά απέναντι στις οπισθοδρομικές αυτές μεταβολές του νόμου Γαβρόγλου και μάχεται απέναντι στις αντίξοες συνθήκες που έχουν καλλιεργηθεί για την προάσπιση των συμφερόντων των φοιτητών και για την εφαρμογή προτάσεων που διευκολύνουν άμεσα την καθημερινότητά τους. Παράλληλα, έχοντας επισημάνει διαρκώς τις επιπτώσεις του καταστροφικού νόμου, θέτει στον αντίποδα συγκεκριμένες προτάσεις γοι οποίες θα συγκροτήσουν ένα εξευρωπαϊσμένο και εκσυγχρονισμένο Πανεπιστήμιο του αύριο. Αρχικά θεωρείται αδιαπραγμάτευτη η άμεση σύνδεση των σπουδών μας με την αγορά εργασίας και τις σύγχρονες απαιτήσεις της και την κατάρτιση επιστημόνων που θα ανταποκρίνονται σε αυτήν. Επιπλέον τα πανεπιστημιακά ιδρύματα οφείλουν να απεμπλακούν από τον κρατισμό τόσο σε οικονομικό, όσο και σε διοικητικό επίπεδο με τη συμμετοχή των φοιτητών μόνο στα αμιγώς φοιτητικά θέματα, αλλά και να καταστούν εξωστρεφή, τόσο με την ίδρυση ξενόγλωσσων και θερινών τμημάτων σε τομείς που η χώρα μας πρωτοπορεί, όσο και με τον απεγκλωβισμό των μεταπτυχιακών προγραμμάτων από την υπερ-ρύθμιση του Υπουργείου. Τέλος, είναι αυτονόητη η προάσπιση της σωματικής ακεραιότητας της ακαδημαϊκής κοινότητας και της δημόσιας περιουσίας. Για το λόγο αυτό θεωρείται απαραίτητη η δυνατότητα αυτεπάγγελτης κλήσης των αρχών για περιστατικά αξιόποινων πράξεων σε χώρο εντός του Πανεπιστημίου, όπως συμβαίνει σε κάθε άλλο δημόσιο χώρο.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό του φοιτητή, κόντρα στις ιδεοληψίες που τείνουν να καθιερωθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η μετάβαση στη νέα εποχή των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ επέρχεται με ουσιαστικές πρωτοβουλίες που ενισχύουν το κύρος και την αξιοπιστία των σπουδών μας και όχι με παλαιοκομματικές νοοτροπίες που τις υποβαθμίζουν και ωθούν τη γενιά μας στη μετανάστευση.